شکستگی آرنج چیست؟
شکستگی آرنج به وضعیتی اطلاق میشود که در آن یک یا چند استخوان در منطقه آرنج شکسته یا ترک خورده باشد. منطقه آرنج شامل استخوانهای برایس، رادیوس و آلنا است. شکستگی آرنج میتواند از ترک خطی نسبتاً کماهمیت تا شکستگیهای جدی که نیاز به جراحی دارند، متفاوت باشد. سپاسگزاریم که تا پایان مقاله زنجان دکتر ما را همراهی می کنید.
شکستگی آرنج معمولاً به واسطه صدماتی از نوع ضربه، فشار یا چرخش اتفاق میافتد. مثلاً، افتادن روی آرنج، ضربه مستقیم به آرنج یا فعالیتهای ورزشی شدید میتواند منجر به شکستگی آرنج شود.
علایم شکستگی آرنج ممکن است شامل درد شدید، ورم، تورم، قدرتمندی محدود، و گاهی حتی عدم توانایی در حرکت کردن آرنج باشد.
بسته به نوع و شدت شکستگی، درمان ممکن است شامل استفاده از آب بستههای یخی، استراحت، استفاده از بندهای حمایتی، فیزیوتراپی، یا در موارد جدیتر، جراحی باشد. درمان مناسب و به موقع میتواند بهبودی سریعتر و بهتر را برای شخص مصاب ایجاد کند.
آناتومی آرنج
آناتومی آرنج به توصیف ساختارها و اجزای مختلفی از بدن در این منطقه میپردازد. آرنج یک مفصل پیچشی (hinge joint) است که از دو استخوان اصلی به نامهای برایس (ulna) و رادیوس (radius) تشکیل شده است. این دو استخوان به وسیله لیگامانتها، عضلات و تاندونها به یکدیگر متصل هستند.
عناصر اصلی آناتومی آرنج عبارتند از:
برایس (Ulna): استخوان بزرگتری است که از سمت داخل آرنج قرار دارد. در انتهای پایینی برایس، ترکیبی به نام مچ آرنج (ulnar styloid process) وجود دارد.
رادیوس (Radius): استخوان کوچکتری که از سمت بیرون آرنج قرار دارد. در انتهای پایینی رادیوس، سر رادیوس (radial head) وجود دارد که با فرامین (capitulum) استخوان برایس ارتباط دارد.
مفصل آرنج (Elbow Joint): این مفصل به وسیله برایس و رادیوس به هم متصل شده و امکان حرکت انعطافپذیری را فراهم میکند.
لیگامانتها: ساختمانهای ربطی (لیگامانتها) از دو طرف مفصل برای حفظ استحکام و پایداری مفصل آرنج مسئولند.
مردمک (Olecranon): این قسمت تودهای از استخوان برایس است که به طرف پشت آرنج خارج میشود و به شکل یک دسته (olecranon process) به نظر میرسد.
عضلات: عضلاتی همچون بیسپس (biceps), تریسپس (triceps), فلکسورها و اکستنسورها نقش اساسی در حرکات آرنج ایفا میکنند.
تاندونها: تاندونها که از ماهیچهها (عضلات) به استخوان متصل میشوند، نقش در انتقال نیرو و حرکت اعضا دارند.
با توجه به این آناتومی، هر گونه مشکل یا آسیب در این منطقه ممکن است تأثیرگذار بر حرکت و کارایی آرنج باشد.
شکستگی آرنج: علل، علائم و درمان
شکستگی آرنج میتواند از انواع مختلف و با علل متنوعی رخ دهد. در زیر به برخی از علائم، علل و درمان شکستگی آرنج اشاره میکنم:
علل شکستگی آرنج:
صدمات حاد: ضربههای قوی به آرنج ممکن است باعث شکستگی استخوانهای آرنج شود.
فشار مکرر: فشارهای مکرر و مداوم به استخوانهای آرنج، مانند آنچه در ورزشهای تکراری اتفاق میافتد، میتواند منجر به شکستگی آرنج شود.
سن و ضعف استخوان: با پیری و کاهش استحکام استخوانها، خطر شکستگی آرنج افزایش مییابد.
بیماریهای استخوانی: بیماریهایی مانند اوستئوپروز یا کاهش چگالی استخوان میتوانند استحکام استخوانها را کاهش دهند و شکستگی آرنج را احتمالیتر کنند.
علائم شکستگی آرنج:
- درد شدید در منطقه آرنج.
- تورم و ورم در منطقه آرنج.
- محدودیت در حرکت آرنج یا عدم توانایی در حرکت آن.
- خونریزی داخلی.
- احساس ناتوانی یا سستی در آرنج.
درمان شکستگی آرنج:
استراحت و بستری: در موارد شکستگی جدی، استراحت و بستری ممکن است لازم باشد تا استخوان بهبود یابد.
بستههای یخی و بندهای حمایتی: بستههای یخی میتوانند تورم و التهاب را کاهش دهند. استفاده از بندهای حمایتی هم میتواند از استحکام آرنج حمایت کند.
فیزیوتراپی: تمرینات فیزیوتراپی به منظور تقویت عضلات محیطی آرنج و افزایش محدودیت حرکتی ممکن است لازم باشد.
داروها: در برخی موارد، ممکن است پزشک داروهای ضد التهاب یا مسکن تجویز کند.
جراحی: در موارد شکستگیهای جدی یا ناقص، ممکن است نیاز به جراحی برای تثبیت استخوانهای آرنج باشد.
در هر صورت، تشخیص و درمان شکستگی آرنج نیازمند مشاوره و بررسی توسط پزشک متخصص است، بنابراین در صورت مشاهده هرگونه علائم مشکوک، بهتر است به پزشک مراجعه کنید.
روشهای تشخیص و درمان شکستگی آرنج
تشخیص شکستگی آرنج:
بررسی بالینی: پزشک ممکن است با بررسی تاریخچه بالینی بیمار، علائم و علل شکستگی، و انجام آزمونهای جسمی، تلاش کند تا شکستگی را تشخیص دهد. این بررسی ممکن است شامل بررسی درد، تورم، ورم، محدودیت در حرکت، و بررسی علائم دیگر شکستگی باشد.
آزمونهای تصویربرداری: انجام آزمونهایی مانند ایکسری، آنژیوگرافی، یا MRI میتواند کمک کند تا شکستگی آرنج تشخیص داده شود و میزان آسیب را ارزیابی کند.
درمان شکستگی آرنج:
مدیریت درد: استفاده از داروهای ضد التهاب و مسکن میتواند به کاهش درد و راحتی بیمار کمک کند.
بستهبندی و استراحت: بستهبندی با استفاده از بندهای حمایتی و استراحت کافی برای زمان لازم برای بهبودی ضروری است.
جراحی: در برخی موارد شکستگیهای جدی یا ناقص، جراحی ممکن است لازم باشد تا استخوانها تثبیت شوند.
فیزیوتراپی: پس از استراحت و بهبودی اولیه، فیزیوتراپی میتواند به بازسازی عضلات، افزایش محدودیت حرکتی، و بهبود کلی بیمار کمک کند.
تغذیه و مکملهای کلسیم و ویتامین D: تغذیه مناسب و مصرف مکملهایی مانند کلسیم و ویتامین D میتواند در تقویت استخوانها و بهبود سریعتر شکستگیها کمک کند.
همچنین، درمان شکستگی آرنج نیازمند نظارت و مشاوره توسط پزشک متخصص است. بهتر است هر گونه مشکل یا علایم مشکوکی را با پزشک خود مطرح کنید تا بهترین درمان برای شما تعیین شود.
نکات مهم برای مراقبت از آرنج پس از شکستگی
پس از شکستگی آرنج، مراقبتهای مناسب و پیگیری درمانی میتواند فرآیند بهبودی را تسریع کند و از مشکلات بیشتر جلوگیری کند.
پیروی از راهنمایی پزشک: برای بهبودی سریعتر و جلوگیری از مشکلات بیشتر، باید به دقت به راهنماییها و توصیههای پزشک خود عمل کنید.
استراحت: استراحت مناسب برای زمان مورد نیاز برای استراحت استخوانها و بافتهای مجاور آرنج بسیار حیاتی است.
اعمال بستههای یخی: بستههای یخی روی منطقه آرنج میتوانند تورم و درد را کاهش دهند.
استفاده از بندهای حمایتی: استفاده از بندهای حمایتی یا آینههایی که آرنج را به استقامت محدود کنند و از حرکات اضافی جلوگیری کنند، میتواند کمک کننده باشد.
تمرینات فیزیوتراپی: پس از مدتی که پزشک معین کند و موافقت کند، شروع به تمرینات فیزیوتراپی برای تقویت عضلات محیطی و افزایش محدودیت حرکتی آرنج کنید.
رعایت رژیم غذایی مناسب: مصرف مواد غذایی با پروتئین و ویتامین D و کلسیم میتواند فرآیند بهبودی را تسریع کند و استحکام استخوانها را افزایش دهد.
پیگیری پزشکی منظم: برنامههای پیگیری و ملاقاتهای مرتب با پزشک برای بررسی پیشرفت وضعیت و درمانهای مورد نیاز اهمیت دارد.
اجتناب از فعالیتهای خطرناک: در زمانی که آرنج شما در حال بهبودی است، اجتناب از فعالیتهایی که ممکن است باعث فشار یا ضربه به آرنج شود، ضروری است.
برای بهبودی بهتر و پیشگیری از مشکلات بعدی، مهم است که به راهنماییهای پزشک خود دقت کنید و پس از شکستگی آرنج، تمامی مراقبتهای لازم را انجام دهید.
تمرینات فیزیوتراپی برای بهبودی بعد از شکستگی آرنج
تمرینات فیزیوتراپی بعد از شکستگی آرنج میتواند بهبودی و بازگشت عملکرد طبیعی آرنج را تسریع کند و قدرت عضلات را افزایش دهد. در ادامه تعدادی از تمرینات فیزیوتراپی که معمولاً برای بهبودی بعد از شکستگی آرنج توصیه میشوند را بررسی میکنیم:
تمرینات انعطافپذیری: انجام تمرینات انعطافپذیری میتواند از آلایندههای عضلانی جلوگیری کند و محدودیت حرکتی را کاهش دهد. این شامل گسترش و انجام حرکات انعطافپذیری مانند خم کردن و استراحت آرنج، چرخش مچ آرنج و کشش عضلات محیطی است.
تمرینات تقویتی: انجام تمرینات تقویتی عضلات محیطی آرنج مانند عضلات بازو، شانه و مچ دست، بهبود قدرت و استحکام عضلات را تضمین میکند. این شامل انجام تمریناتی مانند انعطاف دادن با هدف تقویت عضلات اطراف آرنج، انجام تمرینات تقویتی با دمبل یا مقاومتهای الاستیک، و استفاده از ماشینهای ورزشی مناسب برای تقویت عضلات است.
تعادل و کنترل حرکت: تمریناتی مانند تعادل روی یک پای آرنج غیرفعال یا استفاده از ترکیب توپ پیلاتس میتواند به کنترل حرکتی و تعادل آرنج کمک کند.
تقویت و کنترل عضلات چشمی: این تمرینات برای بهبود استقامت عضلات کشیده شده میتوانند مفید باشند و به کمک بهبود قدرت عضلات و بازگشت به فعالیتهای روزمره کمک میکنند.
تمرینات رفع علائم: تمریناتی برای کاهش درد، التهاب و تورم میتوانند شامل تمرینات یخزدایی، تمرینات آبدرمانی، و تمرینات ماساژ طبیعی باشند.
قبل از انجام هرگونه تمرین فیزیوتراپی، بهتر است با پزشک یا متخصص فیزیوتراپی مشورت کنید تا برنامه متناسب با وضعیت شما تعیین شود و از انجام تمرینات به درستی و با رعایت توصیهها بهرهمند شوید.
دیدگاه خود را درج کنید